W wyroku z 20 kwietnia 2023 r., C-282/22TSUE rozstrzygnął, że ładowanie pojazdów elektrycznych na stacjach ładowania przez podmioty świadczące usługę elektromobilności (tzw. eMSP) stanowi dla VAT dostawę towarów. Rozstrzyga to w istotnym (choć nie w pełnym) zakresie wieloletni spór między fiskusem a podatnikami. Co ważne, w duchu prezentowanym od początku przez organy podatkowe.
Co równie ważne, jest to kompleksowa dostawa towarów, a więc świadczenia poboczne (np. zapewnianie szybkiej ładowarki, aplikacji telefonicznej itp.) to nie są odrębne usługi. Ale element świadczenia zasadniczego. Najważniejsze elementy tez TSUE to:
- Odesłanie do „usług w zakresie ładowania pojazdów elektrycznych” w przepisach poza-podatkowych nie przesądza o zakwalifikowaniu transakcji jako „dostawy towarów” lub „świadczenia usług” w rozumieniu przepisów VAT.
- Sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę tego towaru.
- Transakcja polegająca na przepływie energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego stanowi dostawę towarów, ponieważ transakcja ta upoważnia użytkownika stacji ładowania do konsumpcji, w celu napędu pojazdu, przekazywanej energii elektrycznej, która jest zrównana z rzeczą.
- Zaopatrzenie w energię elektryczną akumulatora pojazdu elektrycznego zakłada użycie odpowiednich urządzeń do ładowania, które mogą obejmować ładowarkę podlegającą integracji z systemem operacyjnym pojazdu. W konsekwencji przyznanie dostępu do tych urządzeń stanowi minimalne świadczenie usług, które jest nierozerwalnie związane z dostawą energii elektrycznej i z tego względu nie może być brane pod uwagę przy ocenie części, jaką świadczenie usług stanowi w całości złożonej transakcji obejmującej również tę dostawę energii elektrycznej.
- Wsparcie techniczne czy zapewnienie aplikacji nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu z dostawy energii elektrycznej niezbędnej do napędu pojazdu elektrycznego. Stanowi ono zatem usługę pomocniczą w stosunku do owej dostawy energii elektrycznej. Takie świadczenia oferują bowiem temu użytkownikowi pewne dodatkowe udogodnienia praktyczne, których jedynym celem jest poprawa przekazania energii elektrycznej niezbędnej do ładowania jego pojazdu i przedstawienie przeglądu transakcji przeprowadzonych w przeszłości.
Nie ma znaczenia, że w celu obliczenia kwoty należnej z tytułu ładowania pojazdu elektrycznego można uwzględnić nie tylko ilość przekazanej energii elektrycznej, ale także opłatę za okres postoju w trakcie tego ładowania. Po prostu cena jednostkowa dostarczonego towaru, czyli energii elektrycznej, składa się nie tylko z kosztu tej energii, lecz również z kosztu czasu użycia urządzeń udostępnionych zainteresowanym użytkownikom. Nie ma znaczenia, że dany podmiot oblicza cenę wyłącznie na podstawie okresu ładowania. Nie ma znaczenia, że cena jednostkowa szybkiego ładowania prądem stałym jest marginalnie wyższa niż cena wolnego ładowania prądem przemiennym, nie wystarcza, aby z punktu widzenia zainteresowanego użytkownika uczynić szybkość i skuteczność rzeczonego ładowania charakterystycznym i dominującym elementem danej transakcji.
