Podatnik świadczy usługi elektromobilności. Wykorzystuje do tego celu stacje ładowania. Dla celów prawidłowego rozliczania opłat od klientów stacji ładowania podatnik wdrożył odpowiedni system informatyczny, pozwalający na zarządzanie procesem ładowania pod względem poboru opłat, fakturowania i dostarczania klientom niezbędnych informacji. Podatnik dostarcza energię do ładowania pojazdów także na rzecz konsumentów. Oni nie oczekują faktur, ale przepisy ustawy o VAT zasadniczo wymagają wystawiania na rzecz takich podmiotów paragonów fiskalnych. To jednak technicznie trudne, podatnik chciałby tego obowiązku uniknąć. Wystarczy, że od niedawna musi spełniać inny wymóg, a mianowicie wyposażenie stacji w terminal płatniczy.
Czy podatnik może uniknąć wystawiania paragonów?
Zdaniem fiskusa – tak.
Po pierwsze, z tytułu sprzedaży energii elektrycznej do ładowania samochodów elektrycznych podatnik nie jest wyłączony z prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 4 rozporządzenia w sprawie zwolnień z fiskalizacji, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w tym przepisie. Po drugie – istnieje konkretna podstawa do skorzystania z takiego zwolnienia. Jest to poz. 2 załącznika do ww. rozporządzenia, zgodnie z którą zwalnia się z fiskalizacji dostawę towarów lub świadczenie usług, których przedmiotem jest m.in. energia elektryczna.
Co ciekawe, podatnik klasyfikuje swoją działalność jako PKWiU 35.14.10.0 usługi związane z handlem energią elektryczną, bowiem istota świadczonej usługi polega na sprzedaży energii elektrycznej do ładowania pojazdów elektrycznych. Fiskus uznał wprost, że w związku ze sprzedażą energii elektrycznej osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej na stacjach ładowania pojazdów elektrycznych, do 31 grudnia 2024 r. ze zwolnienia z fiskalizacji skorzystać można. Innymi słowy, podatnik zdaje się traktować swoje czynności w sposób usługowy. Fiskus jednak twierdzi, że chodzi o dostawę towarów. To pokłosie praktyki obowiązującej od lat, potwierdzonej niedawnym wyrokiem TSUE (piszemy o nim tu: LINK). Dla klasyfikacji zwolnienia z fiskalizacji, ta rozbieżność poglądów między podatnikiem a organem nie ma jednak znaczenia.
Szerzej: 0111-KDIB3-2.4012.144.2024.1.DK.
